Xin chào!

Fris en fruitig weer uit de veren, om 7.30 staat de volgende transfer op ons te wachten. We laten het drukke Hanoi voor wat het is en vertrekken naar het platteland. In Mai Chau staat een prima lodge op ons te wachten, naast volpension worden hier ook allerlei uitstapjes geregeld.

We starten met een lunch, poeh die tafel wordt even volgepropt met een 4-gangenmenu. Lekker gesmikkeld (maar natuurlijk was het veel te veel) en om 3 uur staat onze gids met mountainbikes op ons te wachten. Verplicht helmpie op die om de rimram scheef ging zitten, we zien er de lol wel van in.

De vallei start meteen achter ons waar volop gewerkt wordt in de rijstvelden door zo'n 9 verschillende etnische minderheden, waaronder veel Thai en dan vooral de vrouwen. We kunnen jullie nu al adviseren om eventuele Lassi-aandelen snel te verkopen, tis hier zo ontzettend droog dat de oogst zeker minder zal zijn.

Op het fietsie trappen we rustig verder naar de mais, aubergines en sperzies en zien onderweg nog volop visvijvers. Zo af en toe gaan we een wankel bruggetje over, de houtworm doet op sommige plekken zeer goed zijn best. Kwestie van tactisch kiezen waar je je banden neerzet, maar ook dat hebben we onder de knie.

Vreedzame dorpjes volgen waar de ukkepukken met een big smile naar ons zwaaien. Je merkt dat ze hier niet zoveel toeristen gewend zijn, we genieten volop.

Daarna gaan we op de thee bij 3 omaatjes die in een huis op palen wonen, we begroeten ze ondertussen ook in het Vietnamees. Beneden is voor het vee en opslag, boven is een verdieping gemaakt van bamboe. Vroeger leefden hier tijgers en wilde zwijnen en beren, vandaar de huizen op palen.

Wat een lol hebben ze samen. Heel vriendelijk zijn ze, het moedertje woont er samen met neef en schoondochter ofzo..... Ze vertelde honderduit, waar wij dus niets van begrepen, haha. Ondertussen vloeide de groene T rijkelijk, we gingen vanzelf wat langzamer drinken voordat er wéér bijgevuld werd. De gids zei dat ze 81 was, ongelofelijk lenig om nog zo op een kussentje te zitten.

Koud en nat in de winter in zo'n houten woning vol gaten. Haar man en zoon waren al 10 jaar dood. Iedere dag wat rijst met groenten, heel soms een beetje vlees. Het is geen vetpot. Niets voor ons!

Ze was erg blij met een fooitje, en een grote tandeloze lach en gekwetter was ons deel. We lieten de gemaakte foto's zien, waarop de 3 omaatjes schaterden van het lachen, vonden ze geweldig!

Toen kwam er nog iemand binnen, een mannelijke kennis. We moesten maar eens gaan zei Loi onze gids meteen. We hadden al in de gaten, de persoon in kwestie was lollig genoeg: had behoorlijk aan de rijstwijn gezeten.

Verder maar weer door dit mooie groene gebied. Houten kont kregen we van de fiets, euh van het zadel welteverstaan. Op weg naar huis kwamen we nog langs een familie die eetstokjes maakten van bamboe. Doordat het zo droog is momenteel hoeven ze niet op de rijstvelden te werken maar doen ze dit dus om geld te verdienen. Veel dieren onderweg, kippies met kroost, honden, buffels, vogels...... En die honden hier hebben de mooiste koppies ook, Ingrid had er al wel 10 ontvlooid mee willen nemen.

Ons hotel is ook zo vriendelijk geweest om voor ons rijstwijn klaar te zetten op de kamer. De avond valt en ondertussen genieten we heerlijk op ons balkon, proost! Rest ons niets meer om een welverdiende douche te nemen en te gaan genieten van ons diner.

Morgen gaan we hoog de bergen in voor een trekking naar de H'Mong mensen in hun dorpjes, we laten ons weer verrassen.

Ngày!