Nieuwe dag, nieuw geluid, de zon schijnt! Iedereen voelt zich weer ok na een goede nachtrust. Ze kwamen nog een kopje t brengen gisteravond met honing en gember, heeft goed geholpen. Er zat een dikke kever/kakkerlak in het bijna lege kopje vanmorgen, hoort erbij hier. Geen etensresten open en bloot achterlaten!

Lekker ontbijt met French Toast, heerlijke wentelteefjes, zoals vroeger thuis.

Het is prima weer, we liggen te zonnen in de 'hammock' tot 12 en pakken dan de scooter naar een tempelcomplex, 25 km verderop. We zoeven door kleine dorpjes en door een prachtige natuur, weer heel anders dan tot nu toe.

Pffff, het is warm, complex mega-groot en zweten peentjes! We kunnen kiezen voor een wandeling van 6,5 km of in een elektrisch golfkarretje, de keuze was niet zo heel ingewikkeld. Hier komt eigenlijk alleen de lokale bevolking vele offers brengen in de vorm van flesjes water, blikjes bier, pakken koekjes, geld en fruit. Wij snappen natuurlijk weinig van dit geloof, maar heeft werkelijk niemand in de gaten dat de offers weggehaald worden en de goden er niets van opeten? We zijn door gangen gelopen met honderden Boeddha-beelden van ieder weer met andere uitdrukkingen. Op een gegeven moment heb je het gehad met die shizzle...

We gaan naar huis, hebben het mega warm. Hup de scooter op en naar huis, tank zit nog half vol, 25 km ofzo te gaan. Op de helft van de rit gaat de benzinemeter wel erg snel naar beneden en geen tankstations hier, rustig rijden dan maar. Hij gaat in het rood!! Oh jee. Rustig aan, we redden het, maar scheelt niet veel, pff gelukkg. Best zwaar om zo'n scooter te duwen zegt Ingrid. Valt mee, zeg ik, ligt er vooral aan wie de duwer in kwestie is! Ik noem verder geen namen.

We hebben flink wat zon gepakt vandaag. Lunch overgeslagen, we zijn allebei nog wat instabiel. 'What's new' hoor ik bepaalde mensen a.k.a vrienden al hardop denken. Op onze kamer ligt al een afscheidscadeautje, 2 paar lange chopsticks, om mee te koken. De chefkok hier doet er alles mee, leuk, we gaan oefenen thuis. We zitten nog wat na te praten met de gezellige meiden en eten en drinken nog wat. Maar niet voordat Paul zijn enorme spierballen en voetbalkuiten heeft moeten laten zien, dat zijn ze hier met hun eigen bouw helemaal niet gewend.

Zo is het weer tijd om te gaan slapen en morgen terug naar onze plek in Hanoi, tjuus!